Het Parool 04-10-2004 • Jaïr Tchong

NEXT REVIEW


Wat een simpele schep kan doen
lzaline Calister
Gehoord: 2/10, Nieuwe de la Mar Theater

Verwant aan de van Braziliaanse capoeira bekende berimbau is de Antilliaanse benta, een boog waaraan met behulp van de mondholte klanken worden onttrokken. Fraai uitbelicht in een verder donkere theaterzaal zorgde het mysterieuze geluid zaterdagavond direct voor een doodstil, gefascineerd publiek.

Voor de Curaçaose zangeres Izaline Calister was het de start van een nieuwe theatertournee. Het repertoire van Calisters derde album Krioyo (uitgebracht door het gerenommeerde Duitse wereldmuzieklabel Network) staat in deze ‘theatershow’ centraal. Enige scepsis vooraf –‘wat moet levendige Antilliaanse muziek in een statische theaterzaal?’– bleek voorbarig, want juist door de andere omgeving viel op hoe geraffineerd de muziek van Calister en haar vaste partners Randal Corsen (piano) en Eric Calmes (bas) in elkaar steekt. Bovendien krijgt een artiest van haar kaliber uiteindelijk elk publiek aan het dansen, vaste stoelen of niet.

Calister, naar eigen zeggen geïnspireerd door collega’s als Cassandra Wilson en Dianne Reeves, heeft voor haar nieuwe show verbindende teksten geschreven: steeds een korte uitleg over de achtergrond van haar composities en de muziek van haar geboorteplaats. Charmant praatte ze zo de liedjes aan elkaar. Memorabel moment: Calister die, helemaal in haar element, ineens spontaan roept: ‘Ik kan het niet nalaten om te melden: Wowi karifio staat al drie weken op nummer één in Curagao!’ Direct uitbundig gejoel bij de Antillianen in het publiek, die even later hartstochtelijk meezingen met de verleidelijk lome swing van deze Antilliaanse zouk.

Calister geeft met Krioyo blijk van een verfrissende blik: de traditionele muziek van haar eiland krijgt in eigentijdse arrangementen een overtuigende nieuwe vorm. Spectaculair is de rol die traditionele Curaçaose percussie inneemt, zoals de wiri (schraper) en de chapi (het blad van een schop), virtuoos bespeeld door Izalines broer Roël Calister. Door de chapi met allerlei ritmepatronen én een bak water te bewerken, blijkt een simpele tuinschop een scala aan aangenaam opruiende ritmes te kunnen voortbrengen.

De leden van Calisters band –allemaal alumni uit de latin, jazz en pop– schakelen steeds moeiteloos over van complexe, swingende latin-jazz naar Antilliaanse danshits of intieme jazzballads. Exemplarisch voor die laatste categorie: het adembenemende Yudami Lubida, waarin gitarist Ulrich de Jesus schittert met zowel precieze, jazzy miniatuurtjes, als vuige riffs die een rockaffiniteit doen vermoeden.

Het blijft een gotspe dat een muziekcultuur zo rijk als de Antilliaanse het in Nederland moet afleggen tegen de Cubaanse vogue van de afgelopen jaren. Met Krioyo kan Izaline Calister moeiteloos de internationale podia op, maar eerst dient Nederland nu dan toch echt kennis te maken met de inventieve ‘jazz antiyano’ –we opperen maar een verzamelnaam voor zo veel stijlen op één avond– van Calister en haar band.


BACK