Oor 15-05-’04 • Pieter Franssen

Izaline Calister
Krioyo

Op haar derde album slaat de Curaçaose zangeres Izaline Calister wat minder jazzy wegen in. Krioyo krioelt van de salsa, stoeit met snelle afro-Antilliaanse dansstijlen (tambú, tumba, muzique di zumbi), maar geeft ook een langzamere, ingetogen wals of danza geraffineerde arrangementen mee. En in alle tracks staat Izaline’s masserende, bijna engelachtige stem –boordevol warm Caraïbisch inlevingsgevoel– centraal.

Bassist Eric Calmes en pianist Randal Corsen leveren knap arrangeerwerk, waarbij ze de kracht van Curaçaose percussieondersteuning op juiste waarde weten te schatten. Zo geven ze de bedwelmende stem van de diva maximale zeggingskracht. Calisters sopraan heeft veelvuldig jazz en Braziliaanse muziek gezongen en zowel het improvisatievermogen uit de jazz als het fluwelige van de Braziliaanse dreven zijn hier prominent aanwezig. Vooral in de ballads Aworó en Yudami Lubida haalt ze het uiterste uit haar toch al niet geringe stembereik.

Naast de afrofunk van Mi Sekreto, de swingende Antilliaanse zouk va Wow’i en de kolkende Doble R-klassieker Mi Sòpi springt ook het Afro-Antilliaanse percussiefeestje aan het eind van Telenovela eruit.

Niet alleen geven Izaline en haar band met Krioyo eerherstel aan rijke muzikale bronnen, ook weten ze die rijkdom uiterst creatief en in full swing naar hun hand te zetten. Om sprakeloos van te worden.